Zoals eerder aangegeven zullen we aan de hand van een paar foto’s uitleggen hoe deze gemaakt zijn en welke ‘hulpmiddelen’ we gebruikt hebben.
De ‘kokerbomen bij Keetmanshoop met de sterrenhemel als decor’;
Ja, waarom bomen in het donker fotograferen? ‘Je ziet helemaal niets op de foto van de bomen en misschien alleen een helder ster maar verder niet’ was onze gedachte voordat we de reis boekte. Daarna hebben wat foto’s gezien die er wel heel spectaculair uit zagen. Na een korte briefing over welke apparatuur we mee het bos in moesten nemen aan de slag gegaan. Wat we gedaan hebben om de foto zo te krijgen; Camera met groothoeklens (tussen de 15 mm en 30 mm) op statief neergezet bij een boom. Camera instellingen; Manueel, sluitertijd tussen de 10 en maximaal 30 seconden (maximaal 30 seconden omdat de sterren bij langere sluitertijden kleine streepjes worden en verder een kwestie van proberen en elke keer controleren op je camera of het wat geworden is), diafragma tussen de 6.3 en 10 en als laatste de ISO tussen de 500 en 1250 voor het beste resultaat. Op de camera een radiografische afstandbediening om ‘af te drukken’ (als je de ‘ontspanknop’ op de camera zou gebruiken krijg je bewogen foto’s door de lange sluitertijden). Om het ‘lichteffect’ op de boom of bomen te krijgen bescheen één persoon de boom of bomen kort met een zaklamp. Zo de foto’s met een subtiel verlichte kokerboom en een sterrenhemel als decor.
De ‘dode bomen van Deadvlei met de oranje ‘duinen’ en witte ondergrond’;
We moesten ervoor zorgen dat we voor zonsopkomst in Deadvlei waren om te zorgen dat we met onze camera’s klaar stonden of lagen om de eerste straaltjes zon op de ‘duinen’ en fantastische schaduwen die dan ontstaan vast te kunnen leggen. Met wat tips van Ben en Wim (Tusk Photo fotografen die ons de hele reis met raad en daad bijstonden) stonden of lagen we klaar om het fenomeen vast te leggen.
Met je buik op de grond, camera zo laag als mogelijk bij de grond om er voor te zorgen dat de ‘de onderkant van de bomen niet doorsneden worden door de rand van de duinen of staan met de camera in je hand om te voorkomen dat de uiteinde van een tak of takken niet boven de duinen uitsteken’. Een veel gebezigde term was ook; ‘let op de lijnen en schaduwen’.
Op het moment dat de zon volledig op was en iedereen van de groep een beetje ‘klaar was met die dooie bomen’ en de ’toeristen’ (Tusk Photo had van de ‘autoriteiten’ toestemming gekregen om voor zonsopkomst door het gebied te mogen rijden naar Deadvlei) langzaam ook Deadvlei in kwamen was het tijd voor ons om terug te keren naar de lodge. Zo zagen we er bij aankomst bij de lodge uit;
De ‘honingdas op de rotsen’;
Honingdassen zijn nachtdieren en kun je meestal pas aan het einde van de middag zien. Ze zijn snel en leven voornamelijk in dichtbegroeide gebieden en daarom moeilijk te vinden en laat staan te fotograferen. We hadden geluk in het kamp Halali in Etosha National Park. Er was een bewoond honingdassenhol bij de drinkplaats in het kamp. Omdat het binnen de omheining van het kamp was konden we er na zonsondergang rustig heen gaan om ze te zien en eventueel te fotograferen (je mag vanaf zonsondergang tot zonsopkomst het kamp niet verlaten en je moet voor zonsondergang binnen zijn). De grootste uitdaging was dan ook om de honingdassen te fotograferen, ze vinden was geen uitdaging meer en alleen een kwestie van geduldig wachten bij het hol. Hoe fotografeer je ‘snelle dieren’ in het donker zonder dat je het dier op je foto ‘wegflitst’ (als je de flitser van je camera of vanaf je camera gebruikt dan wordt de ‘voorgrond’ overbelicht en de ‘achtergrond’ onderbelicht)? De oplossing (apparatuur van het mee te nemen lijstje); camera op statief met een redelijke ‘allroundlens’, radiografische cameratrigger (op afstand bedienen van de ‘ontspanknop’) en flitstrigger (op afstand laten ‘flitsen’ van een losse flitser). Camera en flitser instellingen; Camera; diafragma: 8.0, sluitertijd: tussen de 1/80 en 1/160 seconden, ISO 800 en flitser ETTL aangestuurd en deze links van de camera op een rots opgesteld (de flitstriggers die wij hebben kunnen ETTL flitser(s) aansturen).
Zo zag het er dan rond het honingdassenhol uit;
‘Neushoorns, olifanten en giraffen bij de drinkplaats’;
Bij onderstaande foto zijn bij de linker neushoorn de ‘hoornen’ verwijderd. Dit wordt bij veel volwassen neushoorns in Namibië gedaan om de stroperij tegen te gaan. Deze neushoorns zijn voor stropers niet interessant meer. Helaas worden er ondanks alle maatregelen nog steeds neushoorns gestroopt.
Meestal een paar uur na zonsondergang kwamen er zwarte en witte neushoorns, olifanten en giraffen drinken bij de drinkplaats ongeveer 25 tot 50 meter voor onze ‘kamer’. De grootste uitdaging was om dit magistrale beeld vast te leggen. Onderstaande foto is zonder flitser met een iPhone gemaakt bij de drinkplaats (het oranje licht is komt van de twee ‘spots’ die bij de meeste drinkplaatsen staan om voor het publiek ’s avonds nog wel wat te kunnen zien);
Wat hebben we gebruikt; camera op een statief met telelens +/- 200 mm tot 300 mm, flitser met flitstrigger en ‘flash extender’ (een soort extra lens die je voor je flitser plaatst om je flitslicht te bundelen om verder te kunnen ‘reiken’ (zoals een vuurtoren ook heeft)).
De flitser stond ongeveer 60 tot 70 meter van de camera op het ‘onderwerp’ gericht en werd door de camera aangestuurd. Elke keer als het ‘onderwerp’ zich verplaatste of er een ander ‘onderwerp’ gekozen werd moest de flitser opnieuw ‘gericht’ worden. Eerst de camera richten, met de hand scherpstellen en vervolgens een stukje lopen naar de flitser om deze opnieuw te richten en daarna een ‘proefopname’ maken en beoordelen. Stond alles weer goed dan zo snel als mogelijk met de afstandsbediening ‘afdrukken’. Stond het niet goed (meestal het geval) dan was het weer een stukje lopen om de flitser opnieuw te richten. ‘There is a problem. They have four legs and they can walk’ was wel een toepasselijke uitspraak. De flitser stond op manueel en ingesteld tussen 1/1 en 1/16 vermogen. De camera instellingen; diafragma 5.6 tot 8 (afhankelijk hoever het ‘onderwerp’ van de camera stond), sluitertijd: tussen de 1/40 en 1/100 en ISO tussen de 400 en 1600 afhankelijk van de afstand tot het ‘onderwerp’.
We hebben deze reis veel geleerd over het landschap en de dieren en hoe je bepaalde foto’s het beste kan maken. Het belangrijkste wat we geleerd hebben is; weet wat je wil, ken je apparatuur en beperkingen hiervan. Blijf proberen en vraag welke instellingen je ‘collega’ gebruikt en het allerbelangrijkste; geniet van alles wat je beleeft en niet alles kan gefotografeerd en of ‘vastgelegd’ worden.